Sorry we missed you – Kden Loach

De films van Ken Loach zijn vaak docudrama’s. Zijn solidariteit en sympathie gelden vooral de mens aan de onderkant van de samenleving. Met liefde voor zijn personages laat Loach zien met hoeveel veerkracht en vindingrijkheid mensen hun lot trachten te ontlopen. Soms eindigt zo’n geschiedenis in berusting of een nederlaag, vaak slaat het noodlot onvermijdelijk toe.

Zijn jongste film Sorry We Missed You is een film over moderne slavernij. Abbey werkt in de zorg met een nulurencontract en wordt op een misselijkmakende manier uitgebuit door haar zorgwerkgever. Haar man Ricky stapt als een soort zzp’er in het koerierswezen waar de werkomstandigheden barbaars zijn. Samen hopen ze ooit eens een eigen huisje te kunnen kopen en leuke dingen met hun twee kinderen te doen. Maar eerst moeten alle schulden worden weggewerkt.

De beide echtelieden maken echter geen schijn van kans, ze zijn inderdaad niet meer dan slaven en werken van ’s ochtends acht tot ’s avonds negen of tien, zes dagen in de week. Voor een hongerloontje. En allerlei werkgerelateerde kosten moeten ze zelf dragen. Prachtig acteerwerk trouwens van Debbie Honeywood (Abbie), Kris Hitchen (Ricky) en Rhys Stone (zoon Seb)

Dit Sorry We Missed You is een ontroerende film maar geen opbeurende. De baas van Ricky is een regelrechte klootzak die in het geheel geen compassie heeft met de mannen die zich voor hem afbeulen. Wat mij betreft had hij een wat minder grote ellendeling mogen zijn, uiteindelijk is ook hij onderdeel en slachtoffer van het moderne kapitalisme. De werkgever van Abbey komt in het geheel niet in beeld, een enkele keer horen we haar telefonisch in gesprek met ‘kantoor’. Loach heeft hier niets uitvergroot, dit is de werkelijkheid van vandaag hier in Europa en elders zal het niet veel beter zijn.

Eigenlijk is het een afschuwelijke film en als je naar buiten loopt bedenk je je dat je zelf gelukkig in betere omstandigheden leeft, niet ook zelf een moderne slaaf bent (dat is trouwens nog maar de vraag maar we zijn tenminste niet zo nadrukkelijk slachtoffer). Loach laat zien dat het (moderne) kapitalisme mensen kapot maakt, zich niets aan mensen gelegen laat liggen, de markt wint altijd. Een ontroerende en afschuwelijke film kortom. En toch moet u hem gaan zien. Dit is de wereld die wij er met elkaar van gemaakt hebben. En dragen we er niet allemaal zelf aan bij met onze I want it all and I want it now houding? Willen we hier echt mee doorgaan?

Januari 2020