Magnolia, een film om nooit te vergeten!
Magnolia is een film van Paul Thomas Anderson uit 1999. En wat mij betreft een van de beste films ooit, ook al zijn er hier en daar wel wat kritische kanttekeningen te plaatsen. De film begint met een aantal oude filmbeelden die ons duidelijk moeten maken dat de werkelijkheid soms echt een andere is dan zoals die zich aan ons opdringt. Het meest bizarre voorbeeld is een man die zelfmoord wil plegen door zich omlaag te storten van het dak van het pand waarin ook zijn ouders samen met hem een flat bewoonden. Zijn ouders hadden kennelijk een zeer turbulent huwelijk waarbij de moeder geregeld een geweer trok om haar man te bedreigen die zich echter veilig waande omdat er nooit een kogel in dat ding zat. Tot de zoon vlak voor zijn zelfmoord op het idee kwam het geweer van een kogel te voorzien. Juist op het moment dat hij vallend het raam van zijn ouderlijke woning passeert, schiet zijn moeder haar echtgenoot neer, de kogel vliegt door het raam, dwars door de zelfmoord plegende zoon die vervolgens op een baldakijn boven de voordeur landt en zo alsnog dit bizarre voorval overleeft. Moeder en zoon worden aangeklaagd en veroordeeld voor moord. Of het echt gebeurd is, kan ik niet achterhalen maar bizar is het!
In deze film worden negen personen gevolgd die ogenschijnlijk niets met elkaar van doen hebben maar uiteindelijk op een uiterst ingenieuze wijze toch met elkaar verbonden blijken. We zien werkelijk prachtige rollen van Tom Cruise, Philip Seymour Hoffman, Julianne Moore, John C. Riley, Philip Baker Hall en William H. Macy. Alle mensen hebben hun persoonlijk geschiedenis, de een navranter en wreder dan de ander maar iedereen moet maar zien iets van zijn of haar leven te maken ondanks wat hen in hun jeugd overkwam. De film duurt ruim drie uur maar je verveelt je geen seconde. Voor een deel ligt dat aan de geweldige acteerprestaties maar zeker ook aan het waanzinnige scenario van Anderson.
Legendarisch zijn de slotbeelden van de film waarin al dat menselijke geploeter geconfronteerd wordt met een Bijbelse plaag: het regent kikkers, niet zo maar een paar maar een waanzinnige stortbui aan kikkers. Hoe Anderson dit voor elkaar heeft gekregen, het blijft een raadsel. Maar het is een onvergetelijke en waanzinnige scene. De boodschap is helder: wie niet horen wil… Ik wil nog steeds een lijstje maken met films die k in mijn leven zag maar deze film staat gegarandeerd op de eerste plaats, ik zag hem nu voor de derde keer en werd weer gefascineerd en overtuigd! Smoke van Wayne wang en Paul Auster staat dan op een mooie tweede plek.