Primo Levi wordt op 13 december 1943 verraden door een collaborateur, gevangen genomen en afgevoerd naar Auschwitz. Daar wordt hij op een bijzondere manier ondersteund door een Italiaanse metselaar, Lorenzo Perrone. Ik lees, zo vertelt mij de flaptekst, de persoonlijke geschiedenis van de metselaar maar struikel daarbij over de nogal geforceerde poging van de schrijver om zowel historisch als literair verantwoord te schrijven. Zijn stijl stoort me nogal en hij weidt geregeld uit alsof hij zeggen wil: ja ik heb mij goed verdiept in deze materie. Na 100 pagina’s moeizaam lezen ben ik gestopt. Nog wat door de overige 192 pagina’s bladeren gaf me niet de indruk dat verbetering op komst was.
Carlo Greppi wekte de indruk te willen schrijven over Lorenzo Perrone maar hij wilde nog veel liever laten zien wat hij allemaal wel niet bestudeerd had. Aan Lorenzo komt hij nauwelijks toe, eerst en vooral omdat er heel weinig concrete informatie over de man beschikbaar is. Hoe het ook zij, ik kwam er niet doorheen, ook omdat zijn stijl te geforceerd en intellectualistisch is.
Enno Nuy
Maart 2023