Uitgeverij Querido, 186 pagina’s
Springer heeft zijn leven gewijd aan de diplomatie – hij was ambassadeur in Oost Duitsland van 1985 tot 1989 – en aan het schrijven. In Quadriga, een eindspel verhaalt hij van de wederwaardigheden van een journalist die anno nu in het herenigde Berlijn op zoek gaat naar een Oost Duitse geliefde uit de tijden voor de val van de muur.
Springer heeft een heel lichtvoetige stijl van schrijven waarbij hij in enkele bewoordingen gebeurtenissen en mensen beschrijft om ze vervolgens bijna terloops te becommentariëren. Dat commentaar levert hij vaak in korte Duitse zinnen, doorgaans sterk ironisch van karakter. En onderwijl geeft hij – bijna uit eerste hand – een aardig inzicht in de wereld van de diplomaten, zowel in Afrika als Europa. En vooral een fraai zicht op het reilen en zeilen van de Oost Duitse staat, waarin hij ons zelfs in contact brengt met Honecker en diens trawanten. Opmerkelijk, vaak vermakelijk en tegelijkertijd informatief. Het gaat immers om contemporaine geschiedenis waarvan we de grote trekken wel herkennen maar weinig weet hebben van alle kleine details, anekdotes en geschiedenissen die daaraan ten grondslag liggen.
En zo krijgen we in een bestek van nog geen tweehonderd pagina’s een interessante geschiedenisles die we anders middels dorre historische studies tot ons hadden moeten nemen, mochten we daar voldoende belangstelling voor op kunnen brengen. Maar het Leitmotiv voor deze roman is toch de liefdegeschiedenis die als het ware de referentie voor de ontwikkelingen in de wereldgeschiedenis geldt. En zo is er sprake van een eindspel op het liefdes- en het wereldtoneel, waarbij de liefde een afloop kent die we van meet af aan vermoeden maar ons desondanks toch nog ontnuchterd achter laat. En als die liefde de parallel vormt voor het wereldtoneel, wat moeten we dan denken van wat ons nog te wachten staat?
Mooie roman, deze Springer. Ik moet echt meer van hem gaan lezen.
Enno Nuy
November 2010