Ik had nog nooit iets van Bernlef gelezen en dat terwijl deze schrijver toch al gerenommeerde prijzen voor zijn oeuvre ontving. Genomineerd voor de Libris literatuurprijs 2004 besloot ik zijn laatste roman te lezen waarvan de flaptekst mij onthutsende ontdekkingen en verbijsterende ervaringen belooft.
Wat hiervan te zeggen? Het bleek een vlot lezend werkje te zijn waarin Bernlef vooral fraai vertelt over de wijze waarop herinneringen werken, gaandeweg van gedaante kunnen veranderen, als het ware stollen in geabstraheerde beelden die met geen werkelijkheid meer van doen lijken te hebben. Maar voor het overige gaven deze ruim tweehonderd pagina’s me niet het idee hier het werk van een groot schrijver te lezen. Goed verteld, deze geschiedenis, zonder meer. Maar nauwelijks enige uitdieping van karakters. En al helemaal geen onthutsende of verbijsterende ervaringen of ontwikkelingen. Een mager verhaal kortom dat nimmer de gekoesterde verwachtingen inlost.
Enno Nuy 2004