Mercier, Pascal – De pianostemmer

image_pdfDit artikel downloadenimage_printDit artikel uitprinten

Wereldbibliotheek 447 pagina’s

 

Dat Pascal Mercier een geweldig schrijver is weten we sedert Nachttrein naar Lissabon en Perlmann’s zwijgen. Nu is ook een eerdere roman in het Nederlands vertaald, De pianostemmer uit 1998. En wederom moet gezegd: een adembenemende roman waarin een levensgeschiedenis van een gezin bestaande uit twee ouders en een tweeling langzaam maar zeker onthuld en bloot gelegd wordt door de tweelingbroer en –zus die hun retrospectieve zoektocht vastleggen in ieder zeven schriften. Een even merkwaardige als geloofwaardige familiekroniek die vanaf de eerste zinnen buitengewoon boeiend, indringend en ontroerend is. Door de opbouw van het boek leest deze kroniek bijna als een meeslepende thriller.

We zullen hier in het geheel niets over de feitelijke inhoud van de roman prijsgeven. Het zou afbreuk doen aan nog niet genoten leesplezier. Deze roman gaat over liefde en het najagen van dromen, over ambities en de mate waarin zij gestoeld zijn op het zelfbeeld van degene die ambities koestert. Over de wijze waarop mensen tot belangwekkende besluiten komen en de mate waarin zij bereid of in staat zijn hun intieme omgeving daar iets van te laten zien. Over de drama’s die zich kunnen ontwikkelen wanneer zij om wat voor redenen dan ook die drama’s en de aanleiding daartoe nooit aan de buitenwereld prijs kunnen geven. Over de invloed van deze verwikkelingen op een gezin, meer specifiek op de kinderen, zeker wanneer het daarbij ook nog eens een zeer op elkaar gerichte tweeling betreft.

En zo blijken ook de levens van de tweeling zich heel aspecifiek, verrassend en soms verontrustend te voltrekken. Wat deze roman zo bijzonder en genietbaar maakt is dat Mercier zijn personages uiterst indringend en gedetailleerd aan ons kenbaar maakt. Met al hun talenten begiftigd, slagen ze er niet in zekere vlakuilen in hun leven te omzeilen, begaan ze vergissingen of nemen ze verkeerde beslissingen maar blijven desondanks allen overeind omdat ze over hun talenten en vooral persoonlijke moed blijken te beschikken. Maar ondanks dit alles, ondanks de diepe liefde die deze mensen voor elkaar koesteren, slagen ze er niet in zich aan anderen te geven en lijkt het alsof ze, zo dichtbij, gedoemd zijn tot een even diep ervaren eenzaamheid. Het leven van de ouders komt ten einde en de kinderen gaan hun weg, hun eigen onzekere toekomst tegemoet. Waar het leven hun brengt, wat het hen brengt?

Er valt nog heel wat meer over de roman te vertellen maar we late het hierbij en beperken ons tot nog eens de mededeling dat De pianostemmer een prachtige roman is die nog lang in je gedachten naijlt.

 

Enno Nuy

Mei 2008

2018-10-11T08:51:20+00:00