Pfeijffer, Ilja Leonard – Monterosso mon amour

CPNB, 92 pagina’s

 

De bekende en zich altoos tamelijk geaffecteerd vertonende schrijver (de lange haren, de modieuze schoenen, het smetteloze pak, de ringen aan zijn vingers, de blik in zijn ogen, alles is door en door bedacht en geregisseerd) schreef in opdracht van het CPNB een novelle over het thema eerste liefde. Onmiddellijk ervaar je dat je een boek leest van een schrijver die zijn vak verstaat en aan alles is te merken dat hij een classicus is. Hij schrijft prachtige volzinnen inclusief de nodige bijzinnen, waarin hij uitvoerig en bij tijd en wijle zeer precies weet te formuleren, als ware hij Homerus zelf. Laat ik daar meteen aan toevoegen dat ik daar wel van houd maar ik ken ook mensen die daar minder van gecharmeerd zijn. Een klein voorbeeld van het vermogen van deze schrijver om zich fraai uit te drukken gaat over Carmen, echtgenote van een (mislukte) diplomaat en hoofdpersoon van deze novelle, over wie hij schrijft: ”ze was zelf een zwerfkat. Haar leven was ingekleurd met waterverf”.

Ik zal hier niets prijsgeven van deze novelle en me beperken tot de slotsom dat het een mooi verhaal is met een verrassende ofschoon misschien niet helemaal geloofwaardige ontknoping. Als je een meisje van veertien, vijftien jaar oud vijftig jaar later weer ziet, kun je haar dan nog herkennen? “Je bent geen spat veranderd”, verklaart de Italiaanse oma. Maar hoe vaak heeft die oma het meisje destijds dan wel niet gezien? Het ligt toch veel meer voor de hand dat Carmen en de iets oudere Antonio elkaar uitsluitend onder vier ogen troffen? Enfin, ik wil er niet over struikelen want het is een mooi verhaal en Carmen blijkt een leuke vrouw die je een attentere echtgenoot zou hebben gegund dan de thuis zittende mislukte diplomaat. En ook Tiziana lijkt mij een begeerlijke vrouw of mag ik dat, man zijnde, zo niet formuleren?

Spreekt Carmen Italiaans? Ik dacht slechts rudimentair maar bij Tizia weet ze zich toch in flinke volzinnen te uiten! Of verstaat Tizia heel goed Engels? Het moet dit laatste zijn want even verderop blijkt er tussen Carmen en het jongetje Oronzo een taalbarrière te bestaan. Maar als Carmen nauwelijks Italiaans spreekt en Tiziana slechts gebrekkig Engels, zoals de schrijver zelf verklaart, hoe kunnen beide  vrouwen dan in prachtige volzinnen, voorzien van de nodige bijzinnen met elkaar communiceren? De schrijver is hier wel erg achteloos aan voorbij gegaan.

Tot slot staat er een merkwaardige fout op de voorlaatste pagina van dit boek: ‘ondanks de horden die uw manager opwierp’. Hier had natuurlijk ‘hordes’ moeten staan. Dat wil zeggen, naar mijn mening is het meervoud ‘horden’ bedoeld voor de betekenis ‘grote groep’ en wordt het meervoud ‘hordes’ gereserveerd voor de betekenis ‘obstakel’.

Kortom, een mooi verhaal met een fraaie afloop, een heerlijke novelle om te lezen met een paar kritische kanttekeningen. En voorlopig is de schrijver wel genoeg op de vaderlandse teevee verschenen, bij mij als kijker dreigt vermoeidheid te ontstaan.

 

Enno Nuy
April 2022