Deen, Mathijs – De Hollander

Alfabet uitgevers, 255 pagina’s

 

Sinds Over oude wegen en De wadden koop ik elk boek dat uitkomt van Mathijs Deen. Niet alleen zijn romans, maar bij voorkeur toch zijn (non) fictie, niet voor niets op deze wijze getypeerd omdat Deen graag fictie in zijn boeken verwerkt. Niet om zijn eigen draai aan feitelijke gebeurtenissen uit het verleden te kunnen geven maar meer om een extra laag daarin aan te brengen door historische figuren die daadwerkelijk een rol speelden te laten denken en voelen. Gedachten en gevoelens die we nooit kunnen kennen. Maar Deen deinst er niet voor terug en doet dat telkens weer op een volstrekt geloofwaardige manier. Daar komt bij dat hij zich een voortreffelijk stilist heeft getoond. Het is een genot zijn boeken te lezen en ik zie er steevast naar uit. Zijn laatste boek, De grenzeloze rivier is nog maar pas uit of er ligt alweer een opvolger. De Hollander luidt de titel van deze roman, een heuse thriller. Zich hoofdzakelijk afspelend op de Dollard. Hiervoor heeft Deen zich wel moeten verdiepen in de zandbanken en vaargeulen tussen Schier, Borkum en de monding van de Eems. Toevalligerwijs een gebied dat wij zelf aardig verkend hebben, dat wil zeggen aan de landzijde, wadlopen heeft wel eens vagelijk op de agenda gestaan maar het is er nooit van gekomen.

Ook in deze rechttoe rechtaan geschreven thriller betoont Deen zich een uitstekend stilist, getuige de volgende observatie: “Het bovendek is gevuld met badgasten op weg naar de wal, een groep waaruit de gezamenlijkheid van het eiland is weggeëbd. Ieder is met zijn gedachten alweer aan de overkant.” Dat is toch een fraaie formulering van wat met scherpte en inzicht werd opgemerkt.

Opmerkelijk is het gebruik (tweemaal) van het woord ‘insomberen’. Je weet precies wat de schrijver bedoelt als hij schrijft’ met insomberend gemoed’ maar ik heb nog nooit van dit woord gehoord. Van Dale ook niet.

De karakters in dit boek worden geloofwaardig getekend, waarbij je misschien zou kunnen opmerken dat de held van deze vertelling wel enigszins gestereotypeerd werd als de enigszins getroebleerde en tamelijk zwijgzame in Nederland geboren Duitse rechercheur Cupido, kortweg de Hollander genoemd. Evenals de jonge hond Xander, rechercheur in spe, een groentje nog maar wel iemand die scherp ziet, zaken ziet of oppikt waar een ander achteloos aan voorbij zou zijn gegaan. Ook de drie wadlopers Klaus, Peter en Aron krijgen duidelijke karakters mee en gaandeweg het verhaal worden we gewaar wat er zich werkelijk heeft afgespeeld op het wad tussen Borkum en de Dollard, waar Klaus dood werd aangetroffen. In iets wat op een ongeluk leek maar was dat ook zo?

Grappig en opmerkelijk dat een Nederlandse auteur vijf Duitsers opvoert als de hoofdpersonen in deze whodunit. In 72 korte hoofdstukken heeft Mathijs Deen een heuse page turner geschreven, je wordt steeds nieuwsgieriger naar de werkelijke gang van zaken. Er blijven nog wel een paar vraagjes over aan het einde van dit boek maar als ik daarover zou uitweiden zou ik teveel van het plot prijsgeven en dat wil ik u niet aandoen. Een heerlijk boek, in een ruk uitgelezen.

 

Enno Nuy
Juni 2022