Wat heb ik nou eigenlijk gelezen ? Een verhaal over een indolente kapper die tot het laatst besluiteloos en niet vooruit te branden blijft. Een roman rond het drama op een vliegveld in Tenerife in 1977 waarbij de schrijver ruimhartig citeert uit internetbronnen.
De roman lijkt een verrassende plot te bieden zodat je tot de laatste pagina’s nieuwsgierig blijft naar de afloop maar helaas, het boek gaat als een nachtkaars uit.
Wat vage homo-erotiek tussen de kapper en een zwakzinnige jongen maar gelukkig gaat de schrijver hier niet over de schreef. Voor het overige blijft het allemaal wel heel erg luchtig, niets lijkt echt te wegen in deze levens. Ik voel ook helemaal geen sympathie voor de zoon noch voor de vader en zij zijn toch de hoofdpersonen in deze roman.
Stilistisch valt er ook al weinig te genieten. Bakker, die voor zichzelf een ruime rol in deze roman reserveerde, kan wel een verhaal vertellen maar mij ontgaat waarom hij zo bewierookt wordt. De uitgever schrijft dat het een boek vol verrassende wendingen is, een roman over rouwverwerking en de onontkoombare kracht van familiebanden. Maar in het boek dat ík las doet zich slechts één verrassende wending voor, vindt bij geen van de personages rouwverwerking plaats want ze kiezen er alle vier voor de traumatische vliegtuigcrash uit hun leven te houden en is de kracht van de familiebanden precies nul.
Waarom er een hond op de voorkant staat afgebeeld is mij een raadsel.
Eerlijk gezegd? Een boek van niks.
Enno Nuy
maart 2022